Monika Stawasz – Tłumacz języka hiszpańskiego

Blog

Internetowe rewolucje w Sensu Stricto Tłumaczenia Prawnicze

Internetowe rewolucje w Sensu Stricto Tłumaczenia Prawnicze

Internetowe rewolucje to projekt firmy Google, który wspiera działania przedsiębiorców w Internecie. W czerwcu miałam przyjemność spotkać się z doradcą „Internetowych rewolucji” i przejść małą metamorfozę strony internetowej. Nie sądziłam wtedy, że moja przygoda z firmą Google będzie miała dalszy ciąg…

Aktorką raczej nie będę, ale ten film to wspaniała przygoda, za którą serdecznie dziękuję firmie Google Polska, całej ekipie FILM FICTION oraz doradcy „Internetowych rewolucji” – pani Marlenie, która to zamieszanie sprowokowała. Dziękuję również WOW Cafe za pomoc w realizacji zdjęć i przepyszną kawę. Ok koniec czytania, zapraszam do oglądania 😉

 

Internetowe rewolucje w Twojej firmie

Nie wiesz co i jak publikować na swojej stronie internetowej, żeby stała się widoczna dla użytkowników wyszukiwarki Google? Nie wiesz jak dotrzeć do potencjalnych klientów? Piszesz posty, których nikt nie czyta? Na te i inne pytania odpowiedź znajdziesz na spotkaniu z doradcą „Internetowych rewolucji”. Zdecydowanie polecam 🙂

Internetowe rewolucje - - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Mieszkanie w Hiszpanii – nowe czy z drugiej ręki?

O czym należy pamiętać decydując się na zakup

Przede wszystkim, należy wziąć pod uwagę szereg kosztów, które oprócz ceny samej nieruchomości, kupujący będzie musiał pokryć, aby nieruchomość nabyć. Koszty te będą różne w zależności od tego, czy zdecydujemy się na zakup nieruchomości na rynku pierwotnym, czy na mieszkanie z drugiej ręki. Ich wysokość może osiągnąć nawet 15% wartości nieruchomości, dlatego warto uświadomić sobie, ile, komu i za co będziemy musieli zapłacić za nasze mieszkanie w Hiszpanii.

Mieszkanie w Hiszpanii - nowe czy z drugiej ręki?

Mieszkanie w Hiszpanii – podatek podatkowi nie równy

Najważniejszą różnicę stanowić będzie rodzaj i wysokość podatku, któremu podlega przeniesienie prawa własności nieruchomości. Przyjrzyjmy się zatem, jaki podatkom będzie podlegało mieszkanie w Hiszpanii, w zależności od tego, czy zdecydujemy się na nowe, czy na mieszkanie na rynku wtórnym:

 

Rodzaj podatku Mieszkanie nowe Mieszkanie z drugiej ręki
Podatek VAT 10% nie podlega
Podatek od czynności prawnych od 0,5% do 1,5% nie podlega
Podatek od przeniesienia własności nie podlega od 4% do 10%

Przyjmując za przykład nieruchomość o wartości 200 000 EUR, możemy łatwo policzyć, że różnica w wysokości samego tylko podatku może być dość znacząca. W przypadku mieszkania na rynku pierwotnym całość podatków waha się między 21 000 a 23 000 EUR. Z kolei zakup mieszkania z drugiej ręki obciążony jest podatkiem, którego wysokość wynosi  między  12 000 a 20000 EUR, a jego wysokość zależy od tego, w której wspólnocie autonomicznej położona jest nieruchomość.

Pozostałe koszty

Wysokość pozostałych opłat jest identyczna bez względu na to, czy zdecydujemy się na zakup na rynku pierwotnym, czy wtórnym:

  • Notariusz – 450 EUR według oficjalnego cennika opłat notarialnych.  Opłata jest stała na terenie całej Hiszpanii, pokrywa cenę sporządzenia aktu notarialnego. Cena może się jednak różnić w zależności od liczby wnioskowanych wypisów aktu notarialnego, a także od objętości aktu tj. tego, czy oprócz nieruchomości nabywamy miejsce postojowe w garażu, komórkę, itp.

Kupujący będzie zobowiązany uiścić całość opłat notarialnych, jeżeli umówił się tak ze sprzedającym. Zgodnie z zasadą swobody umów, strony mogą jednak podzielić koszty i ustalić, np. że sprzedający pokrywa koszt sporządzenia aktu, a kupujący płaci za wydane wypisy.

Klient ma prawo wybrać dowolnego notariusza.

  • Tłumacz przysięgły – 150 – 300 EUR.  
  • Wpis do księgi wieczystej (w Hiszpanii wpisu dokonujemy w Registro de la Propiedad) – 224 EUR, opłata ta jest stała na terenie całej Hiszpanii. Choć dokonanie wpisu w księdze wieczystej nieruchomości nie jest obowiązkowe, to zdecydowanie należy go dokonać dla uzyskania potwierdzenia nabycia prawa własności, a co za tym idzie, pewnej sytuacji prawnej nieruchomości. Opłata ta może jednak wzrosnąć do 350 EUR, jeżeli dodamy do opłaty od wpisu opłaty za dodatkowe czynności. Należy do nich np. przekazywanie zawiadomień między notariuszem a Wydziałem Ksiąg Wieczystych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, wydanie odpisu księgi wieczystej, itp.
Koszty całkowite

Zakup mieszkania w Hiszpanii generuje dodatkowe koszty rzędu 21 000 -24 000 EUR w przypadku nowego mieszkania oraz 14 000 -24 000 EUR w przypadku mieszkania z drugiej ręki. Z powyższego wynika, że koszty te mogą, ale nie muszą się wcale różnić. Głównym czynnikiem, który ma wpływ na cenę mieszkań w Hiszpanii jest zatem położenie nieruchomości.

Ponadto, koszty mogą wzrosnąć jeśli  skorzystamy z usług agencji nieruchomości, firm pośredniczących lub zdecydujemy się na zaciągnięcie kredytu hipotecznego.

Bardzo ważne jest…

aby żądać od notariusza, urzędnika ksiąg wieczystych, agencji nieruchomości i wszystkich firm pośredniczących wydania oryginału faktur, a także potwierdzenia zapłaty podatków. Dzięki temu wiemy, ile płacimy za każdą z usług. Ponadto w przypadku notariusza i urzędnika KW, przysługuje nam zażalenie na podstawę i wysokość naliczonej przez nich opłaty.

*Stan na rok 2016.

Źródła:

https://economia.elpais.com/economia/2016/02/05/actualidad/1454683963_136251.html

http://www.notariado.org/liferay/web/notariado/el-notario/que-cuesta

http://www.notariado.org/liferay/c/document_library/get_file?uuid=7ce87132-ac34-4475-a5be-e70137206086&groupId=10218

Zakup mieszkania w Hiszpanii – rynek wtórny

O czym należy pamiętać decydując się na zakup mieszkania w Hiszpanii*

Decyzja o zakupie własnego M w Hiszpanii to dla wielu osób spełnienie marzeń. Dlatego decydując się na zakup mieszkania w Hiszpanii, warto się do niego dobrze przygotować i wziąć pod uwagę szereg kosztów, które mogą zwiększyć cenę całkowitą nawet o 15%. W zeszłym tygodniu pisałam o zakupie nieruchomości na rynku pierwotnym, dlatego dziś przyjrzymy się nieruchomościom z drugiej ręki.

Mieszkanie w Hiszpanii - rynek wtórny - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Komu, za co, ile?

Dla zobrazowania sprawy, posłużę się ponownie konkretnym przykładem, tym razem kupujemy nieruchomość z drugiej ręki (rynek wtórny) o wartości 200 000 EUR.

  • Podatek od przeniesienia własności (Impuesto de Transmisiones Patrimoniales – ITP) – między  12 000 a 20 000 EUR. Podatkiem tym objęty jest zakup nieruchomości na rynku wtórnym. W odróżnieniu od nowych nieruchomości, mieszkania z drugiej ręki nie podlegają podatkowi VAT, ani podatkowi od czynności prawnych (więcej TUTAJ). Wysokość podatku od przeniesienia własności zależy od wspólnoty autonomicznej (Comunidad Autónoma), w której położona jest nieruchomość i wynosi od 6% do 10% wartości nieruchomości. Ponadto, wszystkie wspólnoty autonomiczne przewidują obniżenie wysokości podatku w ściśle określonych przypadkach (mieszkanie socjalne, wielodzietna rodzina, młodzi poniżej 32 roku życia, itp.).

Średnia wysokość tego podatku na terenie całej Hiszpanii wynosi 8%. Do wspólnot autonomicznych, w których podatek jest najdroższy należą Katalonia, Galicja, czy Walencja, w których wysokość podatku osiąga 10% wartości nieruchomości, tymczasem w Kraju Basków wynosi on 4%.

Wysokość pozostałych opłat jest identyczna, jak w przypadku zakupu nieruchomości na rynku pierwotnym:
  • Notariusz – 450 EUR według oficjalnego cennika opłat notarialnych.  Każdy notariusz na terenie Hiszpanii pobierze jednakową opłatę, mogą oni jednak obniżać opłaty maksymalnie do 10% ich wysokości. Opłata ta pokrywa sporządzenie aktu notarialnego. Ponadto, oprócz stałej opłaty notarialnej, która zależy od wartości nieruchomości, cena może się różnić w zależności od liczby wypisów aktu notarialnego, a także od objętości aktu tj. tego, czy oprócz nieruchomości nabywamy miejsce postojowe w garażu, komórkę, itp.

Kupujący będzie zobowiązany uiścić całość opłat notarialnych, jeżeli umówił się tak ze sprzedającym. Zgodnie z zasadą swobody umów, strony mogą jednak podzielić koszty i ustalić, np. że sprzedający pokrywa koszt sporządzenia aktu, a kupujący płaci za wydane wypisy.

Klient ma prawo wybrać dowolnego notariusza.

  • Tłumacz przysięgły – 150 – 300 EUR.  
  • Wpis do księgi wieczystej (w Hiszpanii wpisu dokonujemy w Registro de la Propiedad) – 224 EURJest to opłata stała na terenie całej Hiszpanii, wyrażona jest w znakach opłaty skarbowej (aranceles). Chociaż dokonanie wpisu w księdze wieczystej nieruchomości nie jest obowiązkowe, to zdecydowanie warto i należy go dokonać dla uzyskania potwierdzenia nabycia prawa własności, a co za tym idzie, pewnej sytuacji prawnej nieruchomości. Opłata ta może jednak wzrosnąć do 350 EUR, jeżeli dodamy do opłaty od wpisu opłaty za dodatkowe czynności. Należy do nich np. przekazywanie zawiadomień między notariuszem a Wydziałem Ksiąg Wieczystych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, wydanie odpisu księgi wieczystej, itp.
Koszty całkowite

Z przedstawionego przykładu wynika, że zakup mieszkania w Hiszpanii generuje dodatkowe koszty rzędu 14 000 -24 000 EUR, a koszty te mogą wzrosnąć jeśli  skorzystamy z usług agencji nieruchomości, firm pośredniczących lub zdecydujemy się na zaciągnięcie kredytu hipotecznego.

Bardzo ważne jest…

aby żądać od notariusza, urzędnika ksiąg wieczystych, agencji nieruchomości i wszystkich firm pośredniczących wydania oryginału faktur, a także potwierdzenia zapłaty podatków. Dzięki temu wiemy, ile płacimy za każdą z usług. Ponadto w przypadku notariusza i urzędnika KW, przysługuje nam zażalenie na podstawę i wysokość naliczonej przez nich opłaty.

*Stan na rok 2016.

Źródła:

https://economia.elpais.com/economia/2016/02/05/actualidad/1454683963_136251.html

http://www.notariado.org/liferay/web/notariado/el-notario/que-cuesta

http://www.notariado.org/liferay/c/document_library/get_file?uuid=7ce87132-ac34-4475-a5be-e70137206086&groupId=10218

Ile kosztuje zakup nieruchomości w Hiszpanii? – rynek pierwotny

Zakup nieruchomości w Hiszpanii*

Decyzja o zakupie własnego M w Hiszpanii jest dla wielu osób nie tylko inwestycją w nieruchomość, ale także spełnieniem marzeń. Aby realnie oszacować, ile wyniesie nas zakup nieruchomości w Hiszpanii, należy wziąć pod uwagę szereg kosztów, które oprócz ceny samej nieruchomości, kupujący będzie musiał pokryć, aby nieruchomość nabyć. Koszty te mogą znacznie zwiększyć cenę zakupu, ponieważ oscylują między 10% a 15% wartości nieruchomości, dlatego warto brać je od początku pod uwagę.

 

Mieszkanie w Hiszpanii - rynek pierwotny -  - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Komu, za co, ile?

Dla zobrazowania sprawy, posłużę się konkretnym przykładem. Wyobraźmy sobie zatem, że kupujemy nową nieruchomość (rynek pierwotny) o wartości 200 000 EUR.

  • VAT (Impuesto de Valor Añadido – IVA)20.000 EUR. Pierwsze przeniesienie własności, a z takim mamy do czynienia przy zakupie nowej nieruchomości, podlega podatkowi VAT, który od 2013 r. wynosi 10% (wcześniej 4%). Podatek VAT jest podatkiem krajowym, jednolitym, czyli jego wysokość będzie jednakowa na terenie całej Hiszpanii.

Skoro mamy podatek krajowy, to znaczy, że znajdziemy też podatek lokalny, którym jest:

 

  • Podatek od czynności prawnych (Impuesto de Actos Jurídicos Documentados – IAJD) – między 1 000 a 3 000 EUR. Jest to podatek wspólnot autonomicznych (Comunidades Autónomas), który będzie się różnił w zależności od tego, w której wspólnocie położona jest kupowana przez nas nieruchomość. Podatek ten oscyluje między 0,5% i 1,5% wartości nieruchomości, istnieją jednak pewne zwolnienia. Przede wszystkim, z obowiązku zapłaty tego podatku zwolnione są mieszkania na rynku wtórnym (a także mieszkania socjalne).

 

  • Notariusz450 EUR. Notariusze pobierają opłaty notarialne według oficjalnego cennika opłat notarialnych.  Każdy notariusz na terenie Hiszpanii pobierze od nas jednakową opłatę, mogą oni jednak obniżać opłaty maksymalnie do 10% ich wysokości. Opłata ta pokrywa sporządzenie aktu notarialnego. Ponadto, należy wziąć pod uwagę, że oprócz stałej opłaty notarialnej, która zależy od wartości nieruchomości, cena jaką zapłacimy u notariusza może się różnić w zależności od liczby wypisów aktu notarialnego, o które poprosimy, a także od objętości aktu tj. tego, czy oprócz nieruchomości nabywamy miejsce postojowe w garażu, komórkę, itp.

Kupujący będzie zobowiązany uiścić całość opłat notarialnych, jeżeli umówił się tak ze sprzedającym. Zgodnie z zasadą swobody umów, strony mogą jednak podzielić koszty i ustalić, np. że sprzedający pokrywa koszt sporządzenia aktu, a kupujący płaci za wydane wypisy.

Klient ma prawo wybrać dowolnego notariusza.

 

  • Tłumacz przysięgły – 150 – 300 EUR. Polecam zadbać o to, aby tłumacz, z którym będziemy współpracować był profesjonalistą. A profesjonalista nie spędzi z Wami kilku godzin w kancelarii notarialnej za 50 EUR 🙂 Z relacji osób, które zdecydowały się na zakup nieruchomości w Hiszpanii wiem, że współpraca z dobrym tłumaczem zaoszczędza wiele stresu w chwili podpisywania aktu notarialnego lub też odwrotnie, przysparza dodatkowego gdy „tłumacz nie wie co tłumaczy”.

 

  • Wpis do księgi wieczystej (w Hiszpanii wpisu dokonujemy w Registro de la Propiedad) – 224 EUR. Jest to opłata stała na terenie całej Hiszpanii, wyrażona jest w znakach opłaty skarbowej (aranceles). Chociaż dokonanie wpisu w księdze wieczystej nieruchomości nie jest obowiązkowe, to zdecydowanie warto i należy go dokonać dla uzyskania potwierdzenia nabycia prawa własności, a co za tym idzie, pewnej sytuacji prawnej nieruchomości. Opłata ta może jednak wzrosnąć do 350 EUR, jeżeli dodamy do opłaty od wpisu opłaty za dodatkowe czynności. Należy do nich np. przekazywanie zawiadomień między notariuszem a Wydziałem Ksiąg Wieczystych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, wydanie odpisu księgi wieczystej, itp.

 

A to jeszcze nie koniec…

Powyższe koszty poniesiemy wtedy, gdy naszą nieruchomość na rynku pierwotnym znaleźliśmy sami – bez pomocy agencji nieruchomości – oraz gdy stać nas na pokrycie całości kosztów bez zaciągania kredytu hipotecznego.

Jeżeli zdecydowaliśmy się na skorzystanie z usług agencji nieruchomości, czy innych firm pośredniczących w zakupie nieruchomości warto pamiętać o kilku rzeczach. Przede wszystkim, prowizja należy się agencji nieruchomości wyłącznie wtedy, gdy sprzedaż faktycznie doszła do skutku. Z kolei firmom pośredniczącym opłata za wykonanie zleconych usług przysługuje za ich wykonanie, zgodnie z cennikami tych firm.

 

Koszty całkowite

Z przedstawionego powyżej przykładu wynika, że zakup nieruchomości w Hiszpanii generuje dodatkowe koszty rzędu 21 000 -24 000 EUR i to tylko pod warunkiem, że nie korzystamy z usług agencji nieruchomości, firm pośredniczących, ani nie zaciągamy kredytu hipotecznego.

 

Bardzo ważne jest…

aby żądać od notariusza, urzędnika ksiąg wieczystych, agencji nieruchomości i wszystkich firm pośredniczących wydania oryginału faktur, a także potwierdzenia zapłaty podatków. Dzięki temu wiemy, ile płacimy za każdą z usług. Ponadto w przypadku notariusza i urzędnika KW, przysługuje nam zażalenie na podstawę i wysokość naliczonej przez nich opłaty.

 

*Stan na rok 2016.

Źródła:

https://economia.elpais.com/economia/2016/02/05/actualidad/1454683963_136251.html

http://www.notariado.org/liferay/web/notariado/el-notario/que-cuesta

http://www.notariado.org/liferay/c/document_library/get_file?uuid=7ce87132-ac34-4475-a5be-e70137206086&groupId=10218

 

Odpis, wypis, wyciąg, kopia

 

Odpis, wypis, wyciąg, kopia - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Odpis, wypis, wyciąg, kopia

W ostatnim wpisie dotyczącym właściwości sądu przekonywałam, że w języku prawnym i języku prawniczym, w odróżnieniu od języka ogólnego, brak jest synonimii. Interesujące nas dzisiaj terminy to kolejny tego przykład. Odpis, wypis, wyciąg, kopia mają w języku ogólnym praktycznie takie samo znaczenie. Inaczej jest jednak w przepisach prawa, dlatego tłumacze tekstów prawnych i prawniczych zdecydowanie powinni odróżniać od siebie znaczenie tych terminów.

 

Odpis

Zgodnie z definicją słownikową, odpis to tekst odpisany od oryginalnego dokumentu, stanowiący kopię tego oryginału.

Odpisem dokumentu będzie zatem każde odwzorowanie oryginału dokumentu, które oddaje wiernie jego treść. Jeżeli na oryginalnym dokumencie dokonano poprawek np. odręcznie, zostaną one dokładnie opisane w odpisie. Odpis tworzy się najczęściej przy użyciu kserokopiarki, skanera czy aparatu fotograficznego, można go wykonać również odręcznie, opisując wygląd dokumentu i jego treści. Kopia wykonana każdą z powyższych technik jest odpisem, który może być poświadczony (uwierzytelniony) przez uprawnione do tego osoby, np. przez notariusza. Terminu odpis ustawodawca używa najczęściej w odniesieniu do dokumentów niebędących oryginałami. Uzyskanie uwierzytelnionego odpisu oznacza powstanie nowego dokumentu.

Przykłady: odpis zwykły i odpis zupełny z księgi wieczystej, odpis dokumentacji medycznej, odpis skrócony lub zupełny, np. aktu urodzenia, aktu małżeństwa, itp.

 

Wyciąg

Termin wyciąg pojawia się w kodeksie postępowania administracyjnego tuż obok terminu odpis, należy zatem uznać, że w zamyśle ustawodawcy terminy te mają odmienne znaczenie.

Według definicji słownikowej wyciąg to skrótowy wypis z obszerniejszej treści, odzwierciedla jedynie fragment dokumentu wypisany z większej całości; urywek, skrót.  USC może wydać nam odpis skrócony lub zupełny, np. aktu urodzenia. Zatem w przypadku odpisu skróconego, terminu odpis nie można utożsamiać z kopią oryginału, o której mowa była wyżej, a jedynie z dokumentem zawierającym najważniejsze informacje z oryginalnego dokumentu. Dlatego termin wyciąg będzie odpowiedni do określenia dokumentu takiego, jak np. skrócony akt urodzenia czy akt małżeństwa. Wyciągiem będzie zatem odpis skrócony, ale odpis zupełny już nie. Uzyskanie wyciągu oznacza powstanie nowego dokumentu.

Przykłady: wyciąg z księgi wieczystej, wyciąg z dokumentacji medycznej, wyciąg z aktu urodzenia, aktu małżeństwa, itp.

 

Wypis

Terminem wypis słownik określa to, co wypisano z jakiegoś dokumentu, wypisem może być zarówno odpis, jak i wyciąg. Wypis jest jednak dokładnym powtórzeniem oryginału i w przeciwieństwie do odpisu nie zawiera poprawek dokonanych na dokumencie oryginalnym np. w sposób odręczny. O możliwość uzyskania wypisu mówi np. ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 27 marca 2003 r. Zgodnie z art. 30 tej ustawy, każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów. Obszerność wypisu i wyrysu zależy od potrzeby wnioskodawcy. Może przyjąć formę odpisu, czyli kopii oryginału całej uchwały w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub wyciągu, czyli kopii jej fragmentów. Uzyskanie wyciągu oznacza powstanie nowego dokumentu.

Najczęstszymi wypisami, z jakimi mają do czynienia tłumacze, są wypisy aktów notarialnych. W tym miejscu należy podkreślić, że oryginał aktu notarialnego jest jeden i zawsze pozostaje w kancelarii u notariusza, natomiast po jego podpisaniu stronie zostanie wydany wypis, oraz że zawsze może być wydany następny (art. 95 prawa o notariacie, stanowi, że oryginał aktu notarialnego nie może być wydawany poza miejsce ich przechowywania, czyli kancelarię notarialną). Wypis aktu notarialnego ma moc oryginału, zgodnie z art. 109 prawa o notariacie.

Przykłady: wypis aktu notarialnego, wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Kopia

Kopia to w zasadzie odzwierciedlenie, fotograficzne odbicie oryginału. Znowelizowany art. 73 § 1 kpa dotyczy prawa do sporządzania „(…) notatek, kopii lub odpisów. (…)” akt sprawy.  Przepis ten może budzić pewne wątpliwości, ponieważ w języku ogólnym kopia jest traktowana jako synonim odpisu, z uwagi chociażby na fakt, że współcześnie nie odpisuje się już raczej treści dokumentów, a korzysta z urządzeń umożliwiających odwzorowanie nie tylko ich treści, ale i układu graficznego przy pomocy np. kserokopiarek, cyfrowych aparatów fotograficznych i wydruków komputerowych. Biorąc jednak pod uwagę racjonalność ustawodawcy, który posługuje się w zamierzony sposób określonymi sformułowaniami, pojęcia te nie mogą być uznane za synonimy.

Niemniej, podkreślić można, uwzględniając możliwości dzisiejszej techniki, że uzyskanie uwierzytelnionego odpisu oznacza w istocie uzyskanie potwierdzonych za zgodność z oryginałem kopii kserograficznych lub wydruków komputerowych.

Ponadto, ponieważ możliwe jest, aby kopia nie była identyczna z oryginałem, na skutek jej przerobienia lub podrobienia (karane na podst. art. 270 k.k.), niepoświadczona przez uprawnioną osobę kopia nie jest dokumentem prawnie wiążącym.

Przykłady: kserokopia każdego oryginału dokumentu

Właściwość sądu – częste błędy w tłumaczeniu z języka hiszpańskiego

właściwość sądu -  - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Wstęp do wpisu – częste błędy w tłumaczeniu

Piękny, słoneczny, czerwcowy dzień. BT przesyła zlecenie razem z pamięcią tłumaczeniową, a w niej czytam:

  • sądowi przysługują kompetencje…
  • kompetencja terytorialna
  • wniosek powoda wszczyna postępowanie ustne
  • ustawa mówi
  • zapisy w artykułach wskazują
  • do pozwu załączono wypis z aktów urodzenia i małżeństwa oraz zaświadczenie o wysokości pensji*

* Wyciąg z melisy poproszę.

Nie wiem, czy bardziej mnie złości, czy bardziej smuci brak profesjonalizmu wśród „tłumaczy” biorących się za tłumaczenie tekstów prawniczych. Bo w tym przypadku nie chodzi o mały błąd czy niuans terminologiczny, który tylko wprawiony prawnik jest w stanie wyłapać, a o „podstawy podstaw”.

Pseudotłumacze tekstów prawnych i prawniczych zrozumcie wreszcie, że w prawie ZA KAŻDYM SŁOWEM kryje się określona KONSEKWENCJA PRAWNA, dlatego W PRAWIE NIE MA SYNONIMII. Nie róbcie krzywdy swoim klientom, bo wrócą do Was pewnego dnia z roszczeniem o odszkodowanie.

Uf, to jak już przebrnęliście przez te gorzkie słowa, to zapraszam na wpis wyjaśniający jeden z powyższych błędów. Jednocześnie wpis ten daje początek nowej zakładce na blogu „Częste błędy w tłumaczeniu”.

 

Właściwość sądu

Postępowanie cywilne toczy się w polskim porządku prawnym przed sądami powszechnymi, którymi są sądy rejonowe, sądy okręgowe i sądy apelacyjne, oraz przed Sądem Najwyższym. W niniejszym wpisie będzie zatem mowa jedynie o właściwości ww. sądów.

Istnieją trzy rodzaje właściwości sądów: właściwość rzeczowa, właściwość miejscowa, właściwość funkcyjna (funkcjonalna).

Właściwość rzeczowa i właściwość miejscowa, każda w konkretny sposób, oznaczają zakres spraw jakie dany sąd może rozpoznawać, właściwość funkcyjna oznacza z kolei zakres czynności pełnionych przez dany sąd.

Właściwość sądu to nadrzędna przesłanka procesowa. Sąd do przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania musi być do tego właściwy.

Jeśli sąd nie jest właściwy, nie pozostaje mu nic innego, jak przekazanie sprawy sądowi właściwemu, a w jego braku, zwrócenie pozwu lub wniosku wszczynającego postępowanie.

 

Właściwość rzeczowa

Właściwość rzeczowa oznacza zakres spraw, które mogą rozpoznawać poszczególne sądy pierwszej instancji, ale różnego rzędu.

Właściwość ta występuje jedynie wtedy, gdy w danym państwie nie ma jednolitego sądu pierwszej instancji. Sytuacja taka zachodzi z w Polsce (w Hiszpanii również), gdzie w pierwszej instancji sprawy rozpoznają sądy rejonowe jako sądy niższego rzędu i sądy okręgowe jako sądy wyższego rzędu. Właściwość rzeczowa określa zakres spraw rozpoznawanych przez sądy rejonowe oraz zakres spraw rozpoznawanych przez sądy okręgowe, warunkuje zatem podział spraw między oba te rodzaje sądów.

Do właściwości sądów rejonowych przekazane są ogólnie wszystkie sprawy cywilne, z wyjątkiem spraw przekazanych do właściwości sądów okręgowych.

A zatem, co do zasady, sprawę w pierwszej instancji postępowania cywilnego będzie rozpoznawał sąd rejonowy, chyba że przedmiot sporu został wymieniony w art. 17 k.p.c., tj. ustawodawca przekazał sprawę do rozpoznania w pierwszej instancji sądowi okręgowemu.

Wyjątkami od tej ogólnej zasady nie będziemy się tutaj zajmować.

 

Właściwość miejscowa

Jest to zakres spraw, które mogą rozpoznać sądy poszczególnych okręgów sądowych. Okręgi te ustala Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia. Właściwość miejscowa uzasadniona jest od rodzaju postępowania.

W procesie występują trzy rodzaje właściwości miejscowej: ogólna, przemienna i wyłączna. Pierwsza stanowi regułę, dwie pozostałe stanowią od niej wyjątek.

Właściwość ogólna polega na tym, że powództwo powinno być wytoczone w sądzie pozwanego, czyli sądzie, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania lub stałego pobytu. (Jak określić to miejsce? Odsyłam do art. 25-27 k.c.) Powództwo przeciwko osobie prawnej lub innemu podmiotowi niebędącemu osobą fizyczną wytacza się według miejsca jego siedziby (art.30 k.c.).

Właściwość przemienna polega na tym, że w niektórych, wskazanych przez ustawodawcę (w art. 32-371  i 461 k.c.) sporach, powództwo będzie można wytoczyć według uznania powoda bądź przed sąd właściwości ogólnej, bądź przed inny sąd wskazany w ustawie.

Właściwość wyłączna polega na tym, że w pewnych przewidzianych przez ustawę (art. 38-42 k.c.) sprawach nie można wytoczyć powództwa przed sąd właściwości ogólnej, a co za tym idzie – i przemiennej, lecz należy je wytoczyć przed inny sąd wskazany w ustawie.

Ponadto można dokonać jeszcze jednego podziału właściwości miejscowej, ze względu na źródło, które ją określa. Należy rozróżnić właściwość ustawową określona w ustawie), właściwość umowną (określona przez strony umowy, z tym, że nie można umową zmienić właściwości wyłącznej, a zatem ogólną i przemienną już tak) i właściwość delegacyjną (opiera się na orzeczeniu sądu, który w niektórych, wskazanych w ustawie sytuacjach, może przekazać sprawę innemu sądowi).

 

Właściwość funkcyjna

Jak wskazano wyżej, właściwość funkcyjna oznacza zakres czynności pełnionych przez dany sąd. Ustawodawca wskazuje dokładnie, czym zajmuje się sąd rejonowy, czym sąd okręgowy, a czym sąd apelacyjny, czy Sąd Najwyższy.

 

Częste błędy w tłumaczeniu z języka hiszpańskiego

W języku hiszpańskim właściwość sądu to competencia:

Cualidad que legitima a un juzgado o tribunal para conocer de un determinado asunto, con exclusión de todos los demás órganos del mismo orden jurisdiccional. La competencia de los órganos judiciales se divide en tres categorías: competencia objetiva, competencia funcional y competencia territorial. (Źródło: http://dej.rae.es/#/entry-id/E65570)

 

Wracając do nieszczęsnych błędów z początku wpisu, widzimy, że tłumacz dokonał oczywistej kalki językowej. Sąd będzie zatem posiadał właściwość, nie kompetencje. Tak samo jak mowa jest o właściwości terytorialnej, a nie kompetencji terytorialnej.

 

Bibliografia

Broniewicz B., Marciniak A., Kunicki I. (2016), „Postępowanie cywilne w zarysie”, Warszawa, Wolters Kluwer.

Dzień Ojca w krajach hiszpańskojęzycznych

W Polsce Dzień Ojca obchodzimy co roku tego samego dnia – 23 czerwca, czyli dziś! Najlepsze życzenia wszystkim tatom:* Dzień Ojca w krajach hiszpańskojęzycznych, czyli el Día del Padre, obchodzony jest w różnych dniach i nie tylko w czerwcu. A kiedy dokładnie? Sprawdźcie sami…

2

Dzień Ojca w Hiszpanii

Dzień Ojca w krajach hiszpańskojęzycznych

Hiszpania, Honduras, Boliwia – 19 marca

Argentyna, Belize, Chile, Kolumbia, Kostaryka, Kuba,  Ekwador, Meksyk, Panama, Paragwaj, Peru, Portoryko, Wenezuela – trzecia niedziela czerwca

Salwador, Gwatemala – 17 czerwca

Urugwaj – druga niedziela czerwca

Dominikana – ostatnia niedziela czerwca

 

Dzień Matki w krajach hiszpańskojęzycznych

 

Zamrożenie stosunków USA-Kuba

Stosunki między Kubą i USA

Zamrożenie stosunków USA-Kuba

W piątek 16 czerwca 2017 r. prezydent USA Donald Trump ogłosił zamrożenie stosunków USA-Kuba z efektem natychmiastowym. Unieważnienie większości pojednawczych inicjatyw podjętych za rządów jego poprzednika, Baracka Obamy, oznacza dla Kubańczyków powrót do przeszłości.

Trump przymyka drzwi

Występując w piątek w Małej Hawanie – kubańskiej dzielnicy Miami na Florydzie – Trump ogłosił, że USA „nie będzie już milczeć w sprawie komunistycznych prześladowań na Kubie”.  Aby zachować możliwość negocjowania z Kubą, prezydent USA nie zerwał jednak stosunków dyplomatycznych z Kubą. Za rządów Obamy stosunki te przywrócono do szczebla ambasad. W ramach ogłoszonego „powrotu do przeszłości” w amerykańskiej polityce wobec Kuby, Trump ustanowił ponowny zakaz zawierania przez amerykańskie przedsiębiorstwa i indywidualnych inwestorów porozumień z kubańskimi spółdzielniami i spółkami o mieszanym, rządowym i prywatnym kapitale, które mają powiązania z kubańskim ministerstwem obrony. Przywrócenie zakazu, popierane przez kongresmenów kubańskiego pochodzenia, ma ogromne znaczenie dla sektora turystycznego Kuby, który kontrolowany jest przez siły zbrojne. Turystyka to dla władz kubańskich podstawowe źródło zysków.

Trump podkreślił, że za te ustępstwa wobec Kuby władze amerykańskie nie otrzymały nic w zamian. Więźniowie polityczni zwolnieni przed historyczną wizytą Obamy w Hawanie w marcu 2016 r. zostali ponownie aresztowani po jego wyjeździe. Mike Pence, wiceprezydent USA, który zapowiedział wystąpienie Trumpa, dał do zrozumienia, że działania podjęte przez Obamę w celu normalizacji stosunków z Kubą pomogły bardziej komunistycznej dyktaturze w utrzymaniu władzy niż poprawie sytuacji kubańskiego społeczeństwa. „¡Cuba si! ¡Castro no!” (hiszp. Kuba tak! Castro nie!) – powtórzył kilka razy Pence, a hasło to podchwycił amerykańsko-kubański tłum. Trump wymienił wielu byłych więźniów politycznych, ofiar systemu komunistycznego, który – jak podkreślił – „spowodował cierpienia każdego narodu, na którym był wypróbowywany”.

Głos społeczności kubańsko-amerykańskiej

Zapowiedź przywrócenia przez administrację Trumpa restrykcyjnej polityki wobec Kuby sprzed rządów Baracka Obamy nie jest jednak zaskoczeniem. Normalizacja stosunków z Kubą, przedstawiana jako jedno z największych osiągnięć polityki zagranicznej demokratycznego prezydenta, wywołała protesty społeczności kubańsko-amerykańskiej. Szczególnie przedstawiciele tradycyjnie konserwatywnego, starszego pokolenia uchodźców z Kuby, przeciwstawiają się ocieplaniu stosunków z kubańskim reżimem. Zdaniem przeciwników polityki Obamy, złagodzenie kursu wobec komunistycznych władz wyspy nie przyczyniło się do większego poszanowania praw człowieka przez władze w Hawanie. Obiecując odejście od pojednawczej polityki Obamy wobec Kuby podczas kampanii wyborczej, Trump nie tylko pozyskał głosy społeczności kubańskiej na Florydzie, która jest coraz bardziej znaczącym stanem na wyborczej mapie USA, ale też osłabił konkurencję ze strony republikańskich senatorów kubańskiego pochodzenia, Marco Rubio i Teda Cruza, którzy także ubiegali się o nominację Partii Republikańskiej w ubiegłorocznych wyborach prezydenckich.

51 stan USA? Referendum w Portoryko

Portoryko, nowy stan USA?Referendum w Portoryko

W niedzielę 11 czerwca odbyło się w Portoryko referendum, w którym mieszkańcy opowiedzieli się za przyznaniem wyspie statusu stanu USA. Portorykańczycy mieli do wyboru jedną z możliwości – całkowita integracja ze stanami, niepodległość, utrzymanie statusu quo.

Za przyznaniem Portoryko praw stanu USA opowiedziało się prawie 500 tys. uczestników referendum. Propozycja utrzymania dotychczasowego statusu terytorium stowarzyszonego uzyskała poparcie 7 600 osób a za niepodległością głosowało 6 700 mieszkańców wyspy.

Frekwencja w referendum była niska i wyniosła ok. 23 proc. zarejestrowanych 2,26 mln wyborców.

Ustrój polityczny to temat, który wywołuje największe emocje na wyspie. Równo 100 lat temu Amerykanie przekształcili wyspę w terytorium stowarzyszone. Od tego czasu o polityce zagranicznej i obronnej Portoryko decyduje amerykański Kongres, w którym wyspę reprezentuje specjalny delegat pozbawiony jednak prawa głosu. Jej mieszkańcy płacą dolarami, legitymują się paszportami USA i mają prawo do swobodnego osiedlania się na kontynencie, ale nie mogą głosować w wyborach prezydenckich.

Choć referendum miało charakter wyłącznie symboliczny, to zdaniem gubernatora wyspy Ricardo Rossello, wysłało ono „silny sygnał” do Kongresu USA i do całego świata. Na jakiekolwiek zmiany ustrojowe musiałby się jednak zgodzić Waszyngton, który nie jest związany wynikami niedzielnego referendum.

Recepta na kryzys

Tymczasem Portoryko tonie w morzu największego w historii kraju kryzysu gospodarczego. Stopa bezrobocia wynosi około 11 proc., a liczba mieszkańców wyspy spadła w ciągu ubiegłej dekady o około 10 proc. Postępowanie upadłościowe da Portoryko prawną podstawę do częściowego umorzenia długu, ale może jednocześnie odstraszyć inwestorów i przedłużyć sytuację, w której tamtejsze władze nie mogą pozyskiwać pieniędzy na rynkach finansowych. Zdaniem Rosello przyznanie Portoryko statusu stanu USA byłoby najlepszą metodą rozwiązania finansowego kryzysu Portoryko.

Pełnomocnictwo w Polsce a pełnomocnictwo w Hiszpanii

Pełnomocnictwo - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Rodzajem dokumentu, który bardzo często pojawia się wśród przykładowych tekstów egzaminacyjnych na tłumacza przysięgłego jest pełnomocnictwo. Dlatego dzisiaj kilka słów na temat rodzajów, przedmiotu i sposobów udzielania pełnomocnictw. Na koniec sprawdzimy, jak wygląda pełnomocnictwo w Hiszpanii.

Pełnomocnictwo – definicja i rodzaje

Pełnomocnictwo to jednostronna czynność prawna (oświadczenie woli), która polega na tym, że mocodawca udziela pełnomocnikowi prawa do wykonania w jego imieniu określonych czynności. Słowo „określonych” nie jest tutaj bez znaczenia, gdyż nie można udzielić pełnomocnictwa do wszelkich (wszystkich) czynności prawnych ze względu na ochronę interesów mocodawcy. Pełnomocnictwem jest również dokument, na mocy którego udziela się pełnomocnictwa.

Polski Kodeks cywilny wyróżnia trzy rodzaje pełnomocnictw:

  • pełnomocnictwo ogólne (do czynności zwykłego zarządu);
  • pełnomocnictwo rodzajowe (do określonego rodzaju czynności);
  • pełnomocnictwo szczególne (do konkretnej czynności prawnej);
Pełnomocnictwo ogólne

Pełnomocnictwa ogólnego udziela się co do zasady w sytuacji, gdy działania pełnomocnika mają się ograniczać jedynie do zwykłego zarządu, a zatem czynności związanych z podejmowanie zwykłych, bieżących działań dotyczących przedmiotu pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 99 ust. 2 k.c. pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Np. Pełnomocnictwo ogólne do zarządzania nieruchomością będzie obejmowało czynności zwykłego zarządu, takie jak dokonywanie drobnych remontów, napraw.

Np. Pełnomocnictwo ogólne może również upoważniać do prowadzenia działalności gospodarczej w imieniu mocodawcy.

SENSU STRICTO – Pełnomocnictwo ogólne

Pełnomocnictwo rodzajowe i szczególne

Skoro pełnomocnictwa ogólnego udziela się do czynności nieprzekraczających zwykłego zarządu, to w pozostałych przypadkach konieczne będzie udzielenie pełnomocnictwa rodzajowego lub szczególnego. Pełnomocnictwo rodzajowe powinno określać rodzaj czynności prawnej objętej umocowaniem oraz jej przedmiot.

Np. Mocodawca upoważnia pełnomocnika do określonego rodzaju czynności, tj. pobierania czynszu z nieruchomości.

Od pełnomocnictwa rodzajowego należy odróżnić pełnomocnictwo szczególne, czyli zawierające umocowanie do dokonania w imieniu mocodawcy jednej konkretnej czynności prawnej.

Np. Sprzedaż określonej nieruchomości.

Pełnomocnictwa te, w odróżnieniu od pełnomocnictwa ogólnego, mogą być sporządzane w dowolnej formie. Co do zasady nie ma zatem obowiązku udzielania pełnomocnictwa rodzajowego i szczególnego na piśmie, za wyjątkiem sytuacji, gdy do ważności czynności prawnej objętej pełnomocnictwem potrzebna jest szczególna forma. Wówczas pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

Np. Zbycie nieruchomości wymaga formy aktu notarialnego. Pełnomocnictwo do dokonania tej czynności również będzie wymagało formy aktu notarialnego.

SENSU STRICTO – Pełnomocnictwo rodzajowe

Odwołanie i wygaśnięcie pełnomocnictwa

Pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane. Co ciekawe, do odwołania pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego, nie jest wymagana taka forma.

Pełnomocnictwo wygasa w razie:

  • śmierci mocodawcy lub pełnomocnika;
  • odwołania go przez mocodawcę;
  • zrzeczenia się umocowania przez pełnomocnika;
  • spełnienia czynności, do których umocowany był pełnomocnik;
  • upływu czasu (gdy było udzielone na konkretny okres);
  • utraty zdolności do czynności prawnych przez pełnomocnika.
Pełnomocnictwo w Hiszpanii

Poder – czynność prawna lub dokument przekazujący prawo do występowania w imieniu i na rzecz innej osoby. Część hiszpańskiej doktryny uważa, że terminem tym określa się wyłącznie dokument udzielenia pełnomocnictwa (poder, apoderamiento, poder notarial), nie zaś jego treść. Zdaniem drugiej części jest to jednostronna czynność prawna, poprzez którą jednej osobie (apoderado) zostaje przekazane prawo do działania w imieniu i na rzecz drugiej (poderdante), a zatem mowa jest o zdolności do jej reprezentowania.

W prawie hiszpańskim istnieje jedynie pełnomocnictwo ogólne i szczególne, które nie różnią się od ich polskich odpowiedników. Podziałem nieznanym polskiemu prawu cywilnemu jest jednak klasyfikacja pełnomocnictw ze względu na liczbę osób, którym pełnomocnictwo zostało udzielone. Mianowicie, wyróżnia się poder solidario, czyli pełnomocnictwo do jednej czynności prawnej udzielane kilku osobom, z których każda z nich może samodzielnie w sposób wiążący dokonać owej czynności; a także poder mancomunado, czyli pełnomocnictwo do jednej czynności prawnej udzielane kilku osobom, z których dla ważności jej dokonania potrzebne jest współdziałanie wszystkich umocowanych w tym celu osób.

Hiszpański Kodeks cywilny w art. 1.280 zastrzega, że pełnomocnictwo do pewnego rodzaju czynności prawnych musi być pod rygorem nieważności udzielone w formie aktu notarialnego, np.: ogólne do zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika i dokonywania czynności przed sądem, szczególne do zarządzania mieniem lub dokonywania czynności wymagających sporządzenia aktu notarialnego.

¿Cómo redactar un apoderamiento?

Wpisz swój adres e-mail aby móc pobrać zasób