Monika Stawasz – Tłumacz języka hiszpańskiego

Blog

Zakładasz działalność gospodarczą? Uważaj na klony CEIDG

 

REJESTRACJA W CENTRALNEJ EWIDENCJI I INFORMACJI O DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ (CEIDG)

Świeżo upieczony przedsiębiorca musi zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, a jego przygotowanie do wejścia na rynek zostaje natychmiast poddane próbie. Pierwsze zagrożenie pojawia się zaraz po zarejestrowaniu działalności w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) – (dawniej „Centralna Ewidencja Działalności Gospodarczych i Firm”). Dlatego od razu konieczne jest podkreślenie, że:

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej jest jedynym oficjalnym spisem przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, a rejestracja w niej jest darmowa!

 

NIE DAJ SIĘ OSZUKAĆ

Nie bez powodu informacja o darmowym wpisie podkreślana jest w korespondencji z CEIDG oraz na wszystkich wyciągach z niej. Świeżo upieczeni przedsiębiorcy są bowiem narażeni na kontakt z różnego rodzaju instytucjami, które bazując na oczywistym skojarzeniu z CEIDG, próbują wyłudzić od nich pieniądze.

Na temat instytucji żerujących na skojarzeniu z CEIDG powstał już nie jeden wpis i artykuł prasowy. Wychodzę jednak z założenia, że w tym przypadku warto jest stale przypominać o bezpłatnej rejestracji działalności gospodarczej.

 

W swojej skrzynce na listy znalazłam pisma od trzech tego rodzaju instytucji:

CEoDG – Centralna Ewidencja o Działalności Gospodarczej – 200,00 zł

CEDGiF – Centralna Ewidencja Działalności Gospodarczych i Firm – 148,00 zł

CRDGiF – Centralny Rejestr Działalności Gospodarczych i Firm – 295,00 zł

Zakwalifikowanie tego rodzaju pism jako oszustwo, czy próbę wyłudzenia pozostaje kwestią sporną w związku z niejasną treścią art. 286 kodeksu karnego, którego treść wskazuje, że:

§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Nie podlega jednak wątpliwości, że instytucje te żerują na ludzkiej naiwności i niedoświadczeniu przedsiębiorców. Ze skomplikowanego słownictwa i przytoczonych przepisów wynika tylko tyle, że opłata jest dobrowolna, a podstawą prawną działania jest wewnętrzny regulamin instytucji. Jeśli zatem pieniądze nie zostaną wpłacone we wskazanym terminie, to – czytając uważnie – nic się nie stanie… Niedoświadczony przedsiębiorca, szczególnie nieposiadający wsparcia prawnika, mógłby jednak pomyśleć, że taka instytucja została powołana przez Państwo, a niedokonanie opłaty będzie wiązało się z konsekwencjami finansowymi, czy nawet wykreśleniem firmy z CEIDG.

Co zrobić po otrzymaniu takiego pisma? Po pierwsze, nie płacić. Po drugie, sprawę można zignorować i każde podobne pismo wyrzucić do kosza. Fakt otrzymania takiego pisma można też oczywiście zgłosić Policji, powołując się na treść art. 286 kodeksu karnego, natomiast możliwe jest, że nie przyniesie to oczekiwanych rezultatów. Warto zatem informować o tego rodzaju pismach znajomych prowadzących działalność gospodarczą.

By sensustricto.eu | 13 marca 2017 | Działalność gospodarcza | 2 komentarze |

Hiszpańska ustawa organiczna

ustawa organiczna - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Pojęcie ustawy organicznej (ley orgánica) pojawiło się wielokrotnie przy okazji zeszłotygodniowego wpisu nt. struktury i kompetencji Trybunału Konstytucyjnego Hiszpanii. Ustawa organiczna nie występuje w polskim porządku prawnym, obowiązuje natomiast w takich państwach jak Francja, czy Hiszpania. Konstytucja Hiszpanii zawiera definicję ustaw organicznych w art. 81:

„Ustawami organicznymi są ustawy rozwijające prawa podstawowe i wolności publiczne, aprobujące statuty o autonomii i powszechny system wyborczy oraz pozostałe ustawy tego rodzaju przewidziane w Konstytucji”.

Wynika z tego, że po pierwsze, ustawy organiczne dotyczą kwestii wyraźnie wskazanych w Konstytucji. Kwestie takie łączą się ściśle (organicznie – stąd nazwa) z pewną regulacją konstytucyjną, która w ustawach organicznych powinna znaleźć rozwinięcie. Na podstawie odesłań w treści hiszpańskiej Konstytucji, ustawy te regulują, np. podstawy organizacji sił zbrojnych (art. 8 ust. 2), instytucję Rzecznika Praw Obywatelskich (Defensor del Pueblo) (art. 54), formy realizacji i warunki inicjatywy obywatelskiej dla przedstawienia projektu ustawodawczego (art. 87), warunki przeprowadzania referendum  (art. 92), skład i zakres działania Rady Stanu (art. 107), ogłoszenie stopnia alarmowego, stanu wyjątkowego i stanu wojennego (art. 116 ust. 1), tworzenie, funkcjonowanie i strukturę organizacyjną sądów i trybunałów, jak również status prawny sędziów zawodowych (art. 122 ust. 1),  skład, organizację i funkcje Trybunału Obrachunkowego (art. 136 ust. 4) i inne. Po drugie, ustawy organiczne zajmują w hierarchii źródeł prawa miejsce pomiędzy Konstytucją i ustawami zwykłymi.

Wspomniana w zeszłym tygodniu Ustawa Organiczna 2/1979 z dnia 3 października 1979 r. o Trybunale Konstytucyjnym regulująca strukturę i kompetencje Trybunału Konstytucyjnego wydawana jest na podstawie artykułu 165 Konstytucji Hiszpanii, który stanowi, że:

„Zasady działania Trybunału Konstytucyjnego, status jego członków, postępowanie przed Trybunałem oraz wymogi dla wniesienia skargi określa ustawa organiczna”.

Ustawy organiczne charakteryzuje również odmienność proceduralna przy ich uchwaleniu, mianowicie zgodnie z art. 81 ust. 2 Konstytucji:

„Dla uchwalenia, zmiany lub uchylenia ustaw organicznych jest wymagana bezwzględna większość członków Kongresu w głosowaniu końcowym nad całością projektu”.

Wiemy już zatem, że ustawy organiczne wyróżniają się mocą prawną i procedurą stanowienia. Zastanówmy się teraz nad znaczeniem większości bezwzględnej przy okazji uchwalania ustaw organicznych. Na początek któtkie przypomnienie:

Oczywiste jest, że większość bezwzględną znacznie trudniej osiągnąć. Oznacza to następnie, że ustawę organiczną nie tylko trudniej jest uchwalić, ale też zmienić, czy uchylić. W następstwie, materie objęte treścią ustaw organicznych charakteryzuje większa stabilność.

A zatem jeżeli polski Trybunał Konstytucyjny uregulowany jest w ustawie zwykłej, o przyjęciu której Polski Sejm decyduje zwykłą większością głosów, to należy stwierdzić, że droga do zmiany polskiej ustawy zwykłej jest prostsza, niż w przypadku głosowania nad zmianą hiszpańskiej Ustawy Organicznej o Trybunale Konstytucyjnym. Na koniec, można pokusić się o tezę, że Hiszpanii znacznie dalej do kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego i ciągłych zmian ustawy regulującej jego funkcjonowanie.

 

VOCAB 

(la) MAYORÍA ABSOLUTA – większość bezwzględna

(la) MAYORÍA SIMPLE – większość zwykła

(la) LEY ORGÁNICA – ustawa organiczna

 

BIBLIOGRAFIA:

MOŁDAWA T. (1993), Konstytucja Hiszpanii z 27 grudnia 1978, Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe (wersja elektroniczna: http://libr.sejm.gov.pl/tek01/txt/konst/hiszpania.html);

SARNECKI P. (2008), Ustroje konstytucyjne państw współczesnych, Warszawa, Wolters Kluwer.

By sensustricto.eu | 6 marca 2017 | Egzamin na tłumacza przysięgłego, Trybunał Konstytucyjny | No Comments |

Hiszpański Trybunał Konstytucyjny – struktura i kompetencje

Trybunał Konstytucyjny Hiszpanii - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

O Trybunale

Trybunał Konstytucyjny (Tribunal Constitucional) Hiszpanii działa na podstawie Konstytucji oraz Ustawy Organicznej o Trybunale Konstytucyjnym 2/1979 z dnia 3 października 1979 r. (Ley Orgánica 2/1979, de 3 de octubre, del Tribunal Constitucional). Konstytucja Hiszpanii z 1978 r. w Tytule IX zatytułowanym „O Trybunale Konstytucyjnym” reguluje podstawowe kwestie dotyczące: składu, sposobu powoływania, kadencji oraz wymogów formalnych, jakie muszą spełnić członkowie TK (art. 159), przewodniczącego TK (art. 160), uprawnień i zakresu jurysdykcji TK (art. 161), osób i organów uprawnionych do występowania z wnioskiem do Trybunału (art. 162), pytań prawnych (art. 163), obowiązku publikacji orzeczeń TK (art. 164), podstawy do wydania ustawy organicznej (art. 165).  Ustawa Organiczna 2/1979 z dnia 3 października 1979 r. o Trybunale Konstytucyjnym z kolei określa Trybunał Konstytucyjny mianem „nadrzędnego interpretatora Konstytucji” (“intérprete supremo de la Constitución”), podkreślając jego niezależność od innych organów konstytucyjnych, a także wyłączne podporządkowanie Konstytucji i Ustawie Organicznej o TK.

Trybunał Konstytucyjny w jego obecnym kształcie funkcjonuje od jego ukonstytuowania w dniu 12 lipca 1980 r. Pierwsi sędziowie TK zostali powołani w dniu 14 lutego 1980 r.. W dniu 3 lipca 1980 r. spośród członków Trybunału został wybrany przewodniczący i wiceprzewodniczący TK. Swój pierwszy wyrok Trybunał Konstytucyjny wydał w dniu 26 stycznia 1981 r.

Struktura i kompetencje

W skład hiszpańskiego Trybunału Konstytucyjnego wchodzi 12 sędziów powoływanych przez Króla na wniosek Kongresu Deputowanych (4 sędziów), Senatu (4 sędziów), Rządu (2 sędziów) i Rady Generalnej Sądownictwa (2 sędziów). Członkowie składu sędziowskiego są wybierani spośród sędziów, prokuratorów, profesorów uniwersyteckich, funkcjonariuszy publicznych oraz adwokatów o uznanej kompetencji z ponad piętnastoletnią praktyką zawodową. Przewodniczącego i wiceprzewodniczącego wybierają na trzyletnią kadencję sędziowie Trybunału.

Kadencja TK trwa 9 lat, a co 3 lata odnowieniu ulega jedna trzecia składu sędziowskiego. Hiszpańska Konstytucja dąży do zagwarantowania możliwie jak największej bezstronności sędziów Trybunału, dlatego funkcji sędziego Trybunału Konstytucyjnego nie można łączyć z funkcją Rzecznika Praw Obywatelskich, deputowanego i senatora, żadną funkcją publiczną czy administracyjną na poziomie organów centralnych państwa, a także na poziomach wspólnot autonomicznych, prowincji i mniejszych jednostek terytorialnych, z wykonywaniem zawodu sędziego i prokuratora, z zajmowaniem kierowniczych stanowisk w partiach politycznych, związkach zawodowych, stowarzyszeniach i fundacjach oraz z jakąkolwiek działalnością zawodową lub handlową. Podczas sprawowania mandatu członkowie Trybunału Konstytucyjnego są niezawiśli i nieusuwalni. Kadencja sędziego Trybunału Konstytucyjnego kończy się wraz z końcem okresu, na który został powołany, po przyjęciu przez przewodniczącego TK zrzeczenia się funkcji sędziego, w przypadku zaistnienia jednej z przesłanek niezdolności pełnienia funkcji sędziego przewidzianych przez ogólne zasady sprawowania władzy sądowniczej, a także w sytuacji zaniedbania wykonywania obowiązków, uznania za odpowiedzialnego cywilnie za oszustwo, skazania za czyn oszukańczy lub za poważne uchybienie, a także w przypadku śmierci sędziego.

 

 

Postępowanie przed Trybunałem

Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym zostaje wszczęte na wniosek i co do zasady toczy się jawnie. Prawo do wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie kontroli abstrakcyjnej posiada sąd, premier, 50 deputowanych, 50 senatorów, lokalne organy wykonawcze i prawodawcze wspólnot autonomicznych oraz RPO. Kontrolę indywidualną najczęściej inicjuje sąd. Ponadto istnieje możliwość wszczęcia postępowania wskutek złożenia skargi konstytucyjnej, do której uprawnione są wszystkie osoby fizyczne i prawne mające w tym interes prawny oraz prokurator i RPO. Trybunał Konstytucyjny wydaje orzeczenia w formie wyroków, postanowień i orzeczeń deklaratywnych.

Co do zasady Trybunał Konstytucyjny podejmuje decyzje zwykłą większością głosów. Wyjątek stanowią sytuacje, w których Ustawa Organiczna o Trybunale Konstytucyjnym lub Regulamin Trybunału wymagają większości kwalifikowanej. Ta ogólna zasada została sformułowana w art. 11 ust.1 Regulaminu, który stanowi:

„Za wyjątkiem sytuacji przewidzianych Ustawą Organiczną o Trybunale Konstytucyjnym i niniejszym Regulaminem, w których dla podjęcia decyzji wymagana jest większość kwalifikowana, Trybunał podejmuje decyzje zwykłą większością głosów sędziów biorących udział w głosowaniu. W przypadku równej liczby głosów, decydujący jest głos Przewodniczącego”.

 

Hiszpański Trybunał Konstytucyjny orzeka w pełnym składzie (pleno), w składzie sześciu sędziów (sala), oraz w składzie dwóch lub trzech sędziów Trybunału (sección):

Órganos jurisdiccionales del Tribunal Constitucional

Art. 10 Ustawy Organicznej przedstawia katalog spraw, w których Trybunał orzeka w pełnym składzie. Sprawy niezastrzeżone do rozstrzygania w pełnym składzie, rozpatruje skład sześciu sędziów na czele z przewodniczącym Trybunału (Sala I) lub wiceprzewodniczącym (Sala II). Należą do nich np. skargi o ochronę praw w związku z naruszeniem praw podstawowych i wolności obywatelskich z artykułów 14-30 Konstytucji. Pełny skład może także przekazywać sprawy z art. 10 do rozpatrzenia w mniejszym składzie i na odwrót, z uwagi na złożoność sprawy skład sześciu sędziów może skierować ją do rozpoznania pełnego składu. Skład plenarny i skład sześciu sędziów podejmuje decyzje w obecności co najmniej dwóch trzecich sędziów, a skład trzyosobowy w obecności co najmniej dwóch. Skład dwóch lub trzech sędziów podejmuje decyzje głównie w kwestii przyjęcia lub odrzucenia wniosków i skarg konstytucyjnych, a także rozpatruje sprawy przekazane do jego rozpatrzenia przez skład plenarny lub skład sześciu sędziów.

VOCAB

(el) TRIBUNAL CONSTITUCIONAL – trybunał konstytucyjny

(el) PRESIDENTE – przewodniczący TK

(el) VICEPRESIDENTE – wiceprzewodniczący TK

(los) MAGISTRADOS – sędziowie TK

(los) ÓRGANOS JURISDICCIONALES – organy orzekające TK

(el) PLENO – skład plenarny

(el) RECURSO DE INCONSTITUCIONALIDAD – skarga na niekonstytucyjność ustaw oraz aktów normatywnych z mocą ustawy

(el) RECURSO DE AMPARO – skarga konstytucyjna

(la) CUESTIÓN DE INCONSTITUCIONALIDAD – pytanie o niekonstytucyjność sformułowane przez sądy powszechne

(la) DECLARACIÓN SOBRE LA CONSTITUCIONALIDAD DE LOS TRATADOS INTERNACIONALES – orzeczenie deklaratywne rozstrzygające o konstytucyjności traktatów międzynarodowych

(la) LEY ORGÁNICA – ustawa organiczna

(el) CONSEJO GENERAL DEL PODER JUDICIAL – Rada Generalna Sądownictwa

(el) DEFENSOR DEL PUEBLO – Rzecznik Praw Obywatelskich

(la) MAYORÍA ABSOLUTA – większość bezwzględna

By sensustricto.eu | 27 lutego 2017 | Egzamin na tłumacza przysięgłego, System sądowniczy, Trybunał Konstytucyjny | No Comments |

Od zera do freelancera – jednorazowe środki na otwarcie działalności gospodarczej

To, że Unia Europejska wspiera szeroko pojętą przedsiębiorczość nie jest dla większości z Was żadną nowiną. Jedną z najpopularniejszych form wspierania przedsiębiorczości są jednorazowe środki na otwarcie działalności gospodarczej. Każdy pewnie zna kogoś, kto zna kogoś, kto ze środków unijnych skorzystał. W teorii temat jest mniej więcej znany, a z własnego doświadczenia wiem, że jak tylko potencjalny przedsiębiorca zacznie szukać dokładnych informacji, ginie w gąszczu „wygooglowanych” przepisów i warunków.

A zatem po kolei, od czego zacząć?

KROK 1. Wizyta w  Powiatowym Urzędzie Pracy

Tak, mogę sobie wyobrazić grymas na Waszych twarzach. „Pośredniak” nikomu dobrze się nie kojarzy, ale tylko tam znajdziecie informacje z pierwszej ręki. Dlaczego to takie ważne, aby właśnie w Powiatowym Urzędzie Pracy szukać informacji? Bo tylko PUP zna dokładne warunki, których spełnienia będzie od wnioskodawcy wymagał, orientuje się w stanie swojego konta (czytaj: wie czy dysponuje w danym momencie środkami unijnymi) i zaopatrzy Cię w komplet dokumentów (wniosek + warunki). Legenda głosi, że dokumenty te można znaleźć na stronie PUP. Legendę potwierdzam, ostatecznie dotarłam do wspomnianych załączników, trochę mi to jednak zajęło.

W tym miejscu uwaga: nie każdy PUP zajmuje się dofinansowaniami. Przed wizytą upewnij się (np. telefonicznie), że obierasz właściwy kierunek.

No dobrze, ale co jest nie tak z poszukiwaniem informacji w Internecie? Poniżej przykład, pierwsza pozycja w Google, teoretycznie aktualna bo artykuł jest z grudnia 2016 r.:

Powiedzmy sobie wprost,  trzy miesiące to szmat czasu. Uznając, że autor powyższego artykułu miałby rację, wniosek możemy złożyć dopiero po ich upływie. Trzydzieści dni to z kolei czas jaki PUP daje sobie na rozpatrzenie wniosku. Mniej więcej tydzień upłynął w moim przypadku od otrzymania decyzji do podpisania umowy, a kolejny tydzień czekałam na fundusze. Zakładając optymistycznie, że terminy tygodniowe ostatnich czynności są dla urzędów normą, przez cztery i pół miesiąca nie uzyskujemy przychodu. A przecież jako nowo powstali przedsiębiorcy również nie mamy gwarancji zysków w pierwszych miesiącach działalności. Perspektywa tak długiego bezrobocia przerażała mnie zdecydowanie bardziej niż złożenie wypowiedzenia ówczesnemu pracodawcy. Na szczęście okazało się, że tak długiego bezrobocia nikt ode mnie nie wymagał, co więcej, wymogu takiego po prostu nie ma. Wniosek o dotacje złożyłam dwa dni po zarejestrowaniu.

Jaki jest krok drugi?

Nie ma. Wszystko załatwisz w czasie kilku wizyt w Urzędzie Pracy. Brzmi dość prosto i naprawdę nic w tej procedurze skomplikowanego nie ma. Wniosek nie wymaga nawet przedstawienia biznesplanu. A zatem jeśli tylko wiesz, czym chcesz się zajmować i możesz sobie pozwolić na chwilę bezrobocia to naprawdę warto się o takie wsparcie postarać.

PS Uwaga do całego wpisu – co kraj to obyczaj, procedura przyznania dotacji może różnić się w poszczególnych miastach i urzędach, dlatego pamiętaj o KROKU 1.

Masz pytanie, zadaj je w komentarzu.

 

By sensustricto.eu | 19 lutego 2017 | Działalność gospodarcza | 9 komentarzy |

Europa dwóch prędkości?

Europa dwóch prędkości - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Z Unią Europejską jest jak z dzieckiem – w jego wychowanie wkładasz dużo wysiłku, choć nie masz pewności co z niego wyrośnie. Podobnie jak nie ma jednego słusznego przepisu na wychowywanie dzieci, nie ma go również na prowadzenie międzynarodowej organizacji. I tak, państwa założycielskie, roztaczające wizje zacieśniającej się współpracy gospodarczej, nie spodziewały się, że z ich pięknego niemowlęcia, w postaci wspólnego rynku, wyrośnie nieznośny nastolatek. Bo taka ta UE trochę jest: kapryśna, humorzasta, kłótliwa i nie do końca wiadomo, co z nią dalej zrobić.

Temat „Europy dwóch prędkości” pojawił się ponownie w związku z wizytą w Polsce niemieckiej kanclerz Angeli Merkel. W mediach zawrzało na temat problemów obecnej UE i nowej „pobrexitowej” rzeczywistości. Dziwnym trafem w relacjach mediów wyczuwam strach przed jakimś podziałem, w którym rzekomo mamy zostać (w niesprawiedliwy oczywiście sposób) pominięci. Nikt natomiast nie wyjaśnia, czym jest i skąd wzięła się wspomniana wyżej koncepcja, dlatego o tym dzisiaj na blogu.

Kierunek rozwoju UE

UE rozrosła się nie tylko pod względem liczby państw członkowskich (28 państw, do których wliczam nadal Wielką Brytanię), zmienił się także zakres materii, jakie prawo europejskie reguluje. Założyciele Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (1952) pragnęli współpracy gospodarczej, czyli przepływu towarów i usług, których następstwem był z kolei przepływ pracowników i ich rodzin (przepływ osób) oraz przepływ kapitału, czyli transfer zysków z jednego państwa członkowskiego do drugiego. W ten sposób powstała Wspólnota Europejska (1958-2009), której regulacje były już bardziej daleko idące i nie poprzestawały na współpracy gospodarczej państw członkowskich oraz rynku wewnętrznym UE.

Wraz z rozwojem, UE z jednej strony pogłębiała integrację państw członkowskich, a z drugiej musiała pogodzić ich prywatne interesy. Skutkiem tego jest chociażby „Brexit”, który niespodziewanie wprowadził Unię w kolejny już etap „rozwoju”. Teraz nie tylko można do Unii przystąpić, ale również „wypisać się”, kiedy interesy jednego z państw stają się nie do pogodzenia z interesami pozostałych.

Reakcje na kryzys

Wobec istniejącego faktycznie zróżnicowania pomiędzy państwami członkowskimi UE oraz w obliczu reformy strefy euro, w debacie nad teoretycznym ujęciem procesu integracji europejskiej nawiązuje się do koncepcji „Europy dwóch prędkości”, przedstawionej 1 września 1994 r. przez Wolfganga Schäublego, Karla Lamersa i Theo Waigla, której podstawą miałaby być „Kerneuropa” (jądro, trzon Europy). Chodzi zatem o formalne przypisanie wiodącej roli w procesie integracji europejskiej grupie państw członkowskich, które określałyby dynamikę i kierunek rozwoju UE.

Wyodrębnienie takiej grupy miałoby nastąpić nie na podstawie kryteriów geograficznych, wielkości państw czy ścisłych kryteriów przedmiotowych określonych w treści traktatów, ale w oparciu o faktyczne współdziałanie polityczne. W każdym razie, państwa budujące „jądro” w ramach UE muszą wykazywać wolę polityczną pogłębienia współpracy w danej dziedzinie integracji, np. w ramach wspólnej polityki walutowej. Zasady przejścia wewnątrz Unii Gospodarczej i Walutowej ze statusu państwa objętego derogacją (jak Polska) do statusu państwa strefy euro przejrzyście ukazują działanie powyższych kryteriów przynależności do takiego „jądra”, którym bez wątpienia może być strefa euro. Ponadto „jądro” może obejmować w danej dziedzinie wszystkie państwa członkowskie UE, a nie tylko pewną ich część.

Koncepcja W. Schäublego, K. Lamersa i T. Waigla określana również koncepcją „Europy o zmiennej geometrii” (kryterium zróżnicowania – „przestrzeń”) nie jest jedynym pomysłem na „zróżnicowaną integrację”. Nawiązują do niej także koncepcja „Europy o wielu prędkościach” (kryterium zróżnicowania – „czas”) W. Brandta, L. Tindemansa, która zakładała podobne wyłonienie się grupy państw członkowskich tworzących „jądro Europy”, niemniej przy założeniu, że pozostałe państwa dołączałyby stopniowo do owego „jądra”. A także koncepcja „Europy à la carte” (kryterium zróżnicowania – „zadania/sprawy”) R. Dahrendorfa, która zakłada, że państwa członkowskie UE byłyby związane podstawowym zestawem wspólnych celów, natomiast z pozostałych polityk Unii mogłyby wybierać jak z menu, decydując, w jakim zakresie chcą uczestniczyć w programie UE.

Wskazane modele „zróżnicowanej integracji” stanowią istotny punkt odniesienia dla rozważań teoretycznych i są podstawą jednej z najważniejszych debat, jakie obecnie toczą się w Unii Europejskiej. Chodzi nie tylko o nadanie integracji UE ostatecznego kształtu, ale także utrzymanie jej w ryzach w sytuacji, gdy w kolejnych państwach członkowskich słychać głosy zachęcające do wyjścia z Unii. Można jednak śmiało powiedzieć, że nadmienione koncepcje nie stanowią zwartej teorii integracji europejskiej. Powstały one i są przywoływane jako reakcja ad hoc na aktualne wyzwania stojące przed UE związane ze wzrostem liczby państw członkowskich oraz pogłębiającym się wśród nich zróżnicowaniem.

 

VOCAB

(la) UNIÓN EUROPEA – Unia Europejska

(la) COMUNIDAD EUROPEA DEL CARBÓN Y DEL ACERO (CECA) – Europejska Wspólnota Węgla i Stali

(la) COMUNIDAD ECONÓMICA EUROPEA (CEE) – Europejska Wspólnota Gospodarcza

(el) PAÍS MIEMBRO – państwo członkowskie

(el) PAÍS FUNDADOR – państwo założycielskie

(la) INTEGRCIÓN EUROPEA – integracja europejska

(la) EUROPA DE DOS VELOCIDADES – Europa dwóch prędkości

(la) EUROZONA – strefa euro

(la) ÁREA SCHENGEN – strefa Schengen

(la) UNIÓN ADUANERA DE LA UE – Unia celna Unii Europejskiej

(la) UNIÓN ECONÓMICA Y MONETARIA (UEM) – Unia Gospodarcza i Walutowa

 

BIBLIOGRAFIA:

BARCZ J. (2016), Główne kierunki reformy ustrojowej post-lizbońskiej Unii Europejskiej (2010 – 2015) Sanacja i konsolidacja strefy euro, Piaseczno, Wszechnica IJM.

By sensustricto.eu | 13 lutego 2017 | Prawo europejskie | No Comments |

Egzamin pisemny na tłumacza przysięgłego – przykładowe teksty

egzamin pisemny na tłumacza przysięgłego - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

Egzamin pisemny na tłumacza przysięgłego

Egzamin na tłumacza przysięgłego oraz sposób jego przeprowadzenia regulują przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 129). Zgodnie z jego treścią egzamin na tłumacza przysięgłego składa się z dwóch części, ustnej. Egzamin pisemny na tłumacza przysięgłego trwa cztery godziny i polega na tłumaczeniu czterech tekstów:

– dwóch z języka polskiego na język obcy, w tym jednego, który jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym;

– dwóch z języka obcego na język polski, w tym jednego, który jest pismem sądowym, urzędowym albo tekstem prawniczym.

 

W listopadzie na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości pojawiła się zakładka „Przykładowe teksty egzaminacyjne”:

 

PRZYKŁADOWE TEKSTY EGZAMINACYJNE NA STRONIE MINISTERSTWA

 

Zabrakło w niej jednak przykładowych tekstów z jednego z najpopularniejszych wśród zdających – języka hiszpańskiego. Osoby myślące o egzaminie na tłumacza przysięgłego tego właśnie języka znajdą poniżej teksty, które pojawiły się na styczniowym egzaminie pisemnym:

 

EGZAMIN PISEMNY NA TŁUMACZA PRZYSIĘGŁEGO Z JĘZYKA HISZPAŃSKIEGO – 18.01.2017 r.

Kandydaci na tłumaczy przysięgłych powinni zapoznać się również z wykazem literatury dla kandydatów na tłumaczy przysięgłych zamieszczonym na stronie Ministerstwa.

Przykładowe teksty z egzaminu ustnego na tłumacza przysięgłego języka hiszpańskiego znajdziesz tutaj.

By sensustricto.eu | 4 lutego 2017 | Egzamin na tłumacza przysięgłego | No Comments |

Nie jeden sąd najwyższy

Na początek pytanie: „Sąd Najwyższy” to po hiszpańsku:
  1. La Corte Suprema
  2. La Suprema Corte
  3. El Tribunal Supremo

Zanim przejdę do odpowiedzi, kilka słów o kompetencjach tego, jak sama nazwa wskazuje, sądu najwyższej instancji. (Tak, zmuszam Cię do przeczytania całości tekstu 🙂 )

Sądy najwyższe, CO DO ZASADY (ulubiony zwrot prawników), zajmują się rozpatrywaniem nadzwyczajnych odwołań od wyroków (kasacji) i sprawują nadzór nad całym systemem sądownictwa. Ponadto, sądy te nierzadko dokonują interpretacji prawa, mają kompetencje kontrolne wobec organów państwowych, jak i możliwość rozwiązywania sporów kompetencyjnych. Zdarza się, że sąd najwyższy zajmuje się również kontrolą konstytucyjności prawa krajowego, jeżeli kompetencja ta w danym państwie nie jest zastrzeżona dla innego organu np. sądu konstytucyjnego. Oczywiście kompetencje sądów najwyższych będą różniły się w zależności od wewnętrznego porządku prawnego, dlatego poniżej kilka przykładów.

 

Sąd Najwyższy w Hiszpanii - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

 

Jak wynika z powyższych przykładów, kompetencje sądów najwyższych różnych państw są podobne, ale nie identyczne. Pomimo to, istnieje jedna cecha wspólna, o której była już mowa we wstępie – są to sądy, które orzekają w najwyższej (ostatniej) instancji:

 

 

Jeśli jeszcze się nie domyślasz, odpowiedź na pytanie brzmi – WSZYSTKIE odpowiedzi są prawidłowe. Były już ulubione słowa prawników, czas na ulubione słowa tłumaczy to, jakim terminem się posłużymy ZALEŻY OD KONTEKSTU, a ten w przypadku sądów najwyższych uwarunkowany jest aspektem geograficznym.

Poniżej kilka przykładów:

La Suprema Corte de Justicia (Dominikana)

La Suprema Corte de Justicia de la Nación (Meksyk)

La Corte Suprema de Justicia (Kolumbia)

La Corte Suprema de Justicia de la Nación (Argentina)

El Tribunal Supremo (Hiszpania)

El Tribunal Supremo de Justicia (Bolivia)

VOCAB

(la) INSTANCIA – instancja

(la) CASACIÓN – kasacja

(la) APELACIÓN – apelacja

(el) RECURSO – środek odwoławczy

(el) PODER JUDICIAL – system sądowniczy

(el) CONTROL CONSTITUCIONAL – kontrola konstytucyjności

(el) (SISTEMA DE) DERECHO INTERNO – prawo wewnętrzne/krajowe

(la)  LEY NACIONAL – ustawa krajowa

(el) PARLAMENTO EUROPEO – Parlament Europejski

(el) TRIBUNAL ORDINARIO – sąd powszechny

(el) TRIBUNAL MILITAR – sąd wojskowy

(el) REFERÉNDUM – referendum

By sensustricto.eu | 28 stycznia 2017 | Sąd najwyższy, System sądowniczy | 2 komentarze |

JOW-y z Dominikany

Jednomandatowe okręgi wyborcze - tłumacz języka hiszpańskiego Monika Gaik

 

Czytasz JOW-y, myślisz Paweł Kukiz?

Nie mów, że nie. 🙂 W zasadzie nie jestem sobie w stanie przypomnieć, czy były kandydat na prezydenta miał w swojej kampanii jeszcze jakiś postulat. Wszystkiemu winne były JOW-y, a dokładniej ich brak. Co ciekawe, gdyby nie ich brak, partii pana Kukiza nie byłoby prawdopodobnie w obecnej opozycji, ale wracam do sedna bo ani ten wpis, ani cały blog charakteru politycznego nie mają i mieć nie będą.

Gdy ja myślę o JOW-ach (choć nie mam problemu z tym, żeby w ogóle o nich nie myśleć), to moim pierwszym skojarzeniem jest Dominikana…

Ale, że co?

Tak, tak Dominikana kojarzy mi się z prawem wyborczym. Bo oto okazało się, że oddalone o osiem tysięcy kilometrów państwo, położone na rajskiej wyspie, której plaże są piękne, ale najpiękniejsze są dusze jej mieszkańców, boryka się z identycznymi rozterkami politycznymi, co nasze polskie polityczne podwórko.

Zaskoczeni?

Ja byłam i to bardzo gdy moim pierwszym zadaniem w jednej z tamtejszych kancelarii okazało się być zaopiniowanie projektu reformy prawa wyborczego, której głównym postulatem były tak, tak, właśnie one – JOW-y.

Prawo wyborcze nigdy przesadnie mnie nie fascynowało, polityką staram się interesować na tyle, na ile to konieczne dla absolwenta prawa, dlatego umówmy się, temat JOW-ów, nawet tych z Dominikany, nie wzbudził mojego entuzjazmu. Następne dwa dni spędziłam jednak na analizie wszelkich za i przeciw, jakie padły w polskich kampaniach wyborczych. Skoro przymierzaliśmy się do podobnych reform, to i argumenty zaczerpnięte z polskich realiów musiały okazać się trafione. W ten sposób przemyciłam odrobinę Ojczyzny do dominikańskiej polityki. To dopiero jest „patriotyzm”. 🙂

Pana Mecenasa, który jednocześnie jest politykiem, moje rozeznanie w temacie JOW-ów trochę zaskoczyło. Na szczęście nie wiedział, że musiałam lecieć na drugi koniec świata, aby ową wiedzę posiąść. Informację na temat podobieństwa do polskiej sytuacji politycznej podsumował z kolei zdaniem “wszyscy próbujemy dorównać Francji”. Dlaczego Francji skoro system ten wykorzystuje w Europie jeszcze Wielka Brytania, a poza Europą Indie, Kanada, czy USA? Dlatego, że cały system prawny Dominikany jeszcze do niedawna bazował głównie na systemie prawa francuskiego. Zmiana nastąpiła w 2016 r. jednak tylko w obrębie prawa karnego. Dominikana odeszła wówczas od systemu francuskiego, który zastąpił tzw. system iberoamerykański. Natomiast dominikańskie kodeksy cywilny i postępowania cywilnego pozostają kopią kodeksów francuskich.

Argumentów za i przeciw JOW-om nie będę przedstawiać, zainteresowani łatwo znajdą je w Internecie.

 

PS Dominikana znów podobnie do Polski, JOW-ów jeszcze nie wprowadziła.

 

VOCAB

(las) CIRCUNSCRIPCIONES UNIPERSONALES – jednomandatowe okręgi wyborcze (JOW-y)

(las) CIRCUNSCRIPCIONES PLURIPERSONAL – wielomandatowe okręgi wyborcze (WOW-y)

(la) CAMPAÑA POLÍTICA – kampania wyborcza

(el) DERECHO ELECTORAL – prawo wyborcze

(la) REFORMA ELECTORAL – reforma prawa wyborczego

(el) SISTEMA JURÍDICO – system prawny

(el) SISTEMA IBEROAMERICANO – system iberoamerykański

By sensustricto.eu | 22 stycznia 2017 | Por el mundo, Prawo wyborcze | No Comments |

Wpisz swój adres e-mail aby móc pobrać zasób

Wyślij